اقلیت

در اقلیت بودن ، تنها بودن نیست

اقلیت

در اقلیت بودن ، تنها بودن نیست

وقتش که برسه ...

خوب بوده باشی یا بد وقتش که برسه باید بری.

 خیلی باید خوش شانس باشی که یادت بیارن و هر از چند گاهی که اسمت میاد بگن که میشناسنت ولی حتی از کوچکترین حرکات و رفتاری که میبینی بیشتر مطمئن میشی که قد همه عزیز اگه بودی الان دیگه نیستی. 

عمر آدم قد خاطره هاشونه ، نه اون قدر که زنده ان و نفس میکشن اون قدری که دیده میشن و به یادشونن.

 بعدش که از دیده رفتی شرطه که از دل نری.

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد