در این دنیای پرمحنت که از حزنت در آشوبم
به کام همرهان خویش چون داغی جگرسوزم
رفیقان را، شفیقان را, طبیبان را, چه کار آمد ؟
که چون شمع سر کویی به جان خویش میسوزم
ارتکاب شخص کاتب