تلخ

بادام تلخ
باریکه ماه را چگونه دیده‌ای
از لابه‌لای پنجه‌ی برگت ؟
گویی شکوفه‌ی عریانی از بلور
خفتیده در آغوش منحنی نور
و
چشم‌های من
اندام ماه را چگونه عاشق شدید
از عمق ظلمت گودال خویش ؟
آویختن به ریشه
بالا کشیدن از آوند نفس‌گیر شاخه تا نشانه‌ی بادام و
تجربه‌ای که، تلخ
پا گرفت.
 

رویا زرین