در آینه دلم گرفت

خود را شبی در آینه دیدم ، دلم گرفت

از فکر این‌که قد نکشیدم ، دلم گرفت  

   از فکر این‌که بال و پری داشتم ولی         

   بالاتر از خودم نپریدم ، دلم گرفت

از این‌که با تمام پس انداز عمر خود
حتی ستاره‌ای نخریدم ، دلم گرفت         

   کم‌کم به سطح آینه ام برف می‌نشست      

   دستی بر آن سپید کشیدم ، دلم گرفت

دنبال کودکی که در آن سوی برف بود
رفتم ولی به او نرسیدم ، دلم گرفت         

   نقاشی ام تمام شد و زنگ خانه خورد        

   من هیچ خانه‌ای نکشیدم ، دلم گرفت

شاعر کنار جوی گذر عمر دید و من
خود را شبی در آینه دیدم ، دلم گرفت ...