باید از محشر گذشت ...

باید از محشر گذشت
این لجن زاری که من دیدم سزای صخره هاست ،
گوهر روشن دل از کان و جهانی دیگر است ،
عذر میخواهم پری ...          
                 عذر میخواهم پری ...
من نمیگنجم در آن چشمان تنگ ،
با دل من آسمانها نیز تنگی میکنند ،
روی جنگلها نمی آیم فرود ،
شاخه زلفی  گو مباش ،
آب  دریا ها کفاف تشنه این درد نیست ،
بره هایت میدوند ،
 جوی باریک عزیزم راه خود گیرو برو ...
یک شب مهتابی از این تنگنای  بر فراز کوها پر میزنم،  
میگذارم میروم ،
ناله خود میبرم ،
دردسر کم میکنم ...

چشمهائی خیره می پاید مرا،
غرش تمساح می آید بگوش ،
کبر فرعونی و سحر سامریست ،
دست موسی و محمد با من است ،
میروی ، وعده آنجا که با هم روز شب را آشتیست ،
صـبـح چنـدان دور نیست ...